Jaki język jest najprostszy na świecie, a jaki najtrudniejszy do nauczenia?

Nauka języka obcego jest niczym wejście do nowego świata – jedni czują się jak ryba w wodzie, inni muszą pokonać prawdziwą dżunglę gramatycznych pułapek i nieznanych dźwięków. Nie wszystkie języki są jednakowo trudne – niektóre da się opanować stosunkowo szybko, a inne potrafią sprawić, że zaczniemy kwestionować nasze zdolności poznawcze. Co więc sprawia, że jeden język jest łatwiejszy od drugiego? Kluczowe są gramatyka, wymowa, alfabet oraz podobieństwo do języka ojczystego.

Dla Polaków najłatwiejsze będą te języki, które mają znajome zasady gramatyczne i podobne słownictwo. A które to? Oto lista!

To język, który otacza nas z każdej strony – filmy, muzyka, Internet. Jest wszechobecny w popkulturze, nauce i biznesie, co sprawia, że mamy z nim kontakt praktycznie codziennie, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy. Jest dość prosty w gramatyce: brak deklinacji, mało czasów (choć w praktyce ich użycie może sprawiać trudności), a zdania układamy według schematu, który często pozostaje logiczny i spójny.

Największe wyzwania? Wymowa bywa kłopotliwa, ponieważ w języku angielskim wiele słów brzmi zupełnie inaczej, niż się je pisze. Weźmy chociażby „tough”, „though”, „thought” i „through” – wyglądają podobnie, ale ich wymowa znacznie się różni! Dodatkowo angielski ma milion wyjątków – od czasowników nieregularnych po różnorodne konstrukcje gramatyczne, które trzeba zapamiętać.

Na szczęście ogromna ilość materiałów edukacyjnych, filmów, seriali i piosenek sprawia, że nauka angielskiego jest naturalnym procesem. Jeśli oglądasz filmy i seriale w oryginale, to masz już niezły start, bo osłuchanie się z językiem jest jednym z najlepszych sposobów na jego przyswajanie.

Melodyjny, logiczny i fonetyczny – hiszpański jest jednym z tych języków, których można nauczyć się błyskawicznie. Wszystko wymawia się tak, jak się pisze, a gramatyka jest całkiem przystępna. Hiszpański jest również jednym z najczęściej używanych języków na świecie – mówi się nim w Hiszpanii oraz większości krajów Ameryki Łacińskiej.

Największe wyzwanie? Szybkie tempo mówienia rodowitych Hiszpanów! W dodatku istnieją różnice między hiszpańskim europejskim a latynoamerykańskim, zwłaszcza w wymowie i słownictwie.

Jeśli lubisz pizzę i operę, może warto rozważyć naukę włoskiego? Jest fonetyczny, ma jasne zasady gramatyczne i brzmi bardzo naturalnie dla Polaków. Struktura języka jest logiczna, a słownictwo często przypomina łacińskie lub angielskie odpowiedniki. Włoski jest także pełen ekspresji – gestykulacja jest istotnym elementem komunikacji, co może ułatwić zrozumienie sensu wypowiedzi.

Największa trudność? Szybkość mówienia i duża liczba czasów gramatycznych, które mogą początkowo wydawać się skomplikowane.

Zaskoczenie? Norweski ma dość prostą gramatykę i dość przypomina angielski. Szyk zdania jest bardzo podobny do angielskiego, a w porównaniu do innych języków skandynawskich, norweski uchodzi za najbardziej przystępny. Do tego rzeczowniki nie odmieniają się przez przypadki, co jest dużym ułatwieniem.

Minusem jest mnogość dialektów, ale jeśli nauczysz się standardowej wersji, dasz sobie radę. Co ciekawe, jeśli opanujesz norweski, łatwo będzie Ci zrozumieć także szwedzki i duński, ponieważ języki te są bardzo podobne.

Teraz przechodzimy do prawdziwych wyzwań. Oto języki, które potrafią wycisnąć siódme poty nawet z najbardziej zdeterminowanych uczniów!

Największą trudnością chińskiego są tony – w standardowym mandaryńskim są cztery, a w niektórych dialektach jeszcze więcej. Każde słowo może mieć inne znaczenie w zależności od tonu, w jakim zostanie wypowiedziane. Do tego dochodzą znaki – chiński nie używa alfabetu, a zamiast tego tysiące logogramów, które trzeba zapamiętać.

Arabskie pismo jest zupełnie inne niż alfabet łaciński i zapisuje się je od prawej do lewej. Dodatkowo w standardowym arabskim samogłoski krótkie nie są zapisywane, co sprawia, że początkujący mogą mieć trudności z czytaniem. Dialekty arabskie różnią się od siebie na tyle, że osoba znająca arabski literacki może mieć problem ze zrozumieniem mowy w niektórych krajach.

Japoński ma aż trzy systemy pisma: hiraganę, katakanę i kanji, z czego ten ostatni składa się z tysięcy znaków pochodzących z chińskiego. Gramatyka jest skomplikowana, a honoryfikatywność (czyli sposób zwracania się do innych w zależności od ich statusu) i różne formy zwracania się do ludzi sprawiają, że komunikacja wymaga dużej ostrożności. Dodatkowym utrudnieniem jest odmienny szyk zdania i różnice między językiem mówionym a pisanym.

Węgierski to jeden z najtrudniejszych języków Europy. Posiada skomplikowaną gramatykę, aż 18 przypadków i liczne sufiksy zmieniające znaczenie słów. Nie jest też podobny do większości europejskich języków, co utrudnia naukę.

Chociaż alfabet (hangul) jest stosunkowo prosty, to gramatyka, wymowa i honoryfikatywność sprawiają, że nauka koreańskiego nie należy do najprostszych. Ale jeśli marzy Ci się śpiewanie K-popu w oryginale – do dzieła!

Nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, który język jest najłatwiejszy, a który najtrudniejszy. Wszystko zależy od Twojego języka ojczystego, doświadczenia w nauce oraz motywacji. Dla Polaków najłatwiejsze będą języki romańskie i germańskie, a największym wyzwaniem – języki dalekowschodnie.

Najważniejsze? Nauka języka to przygoda. Jeśli wybierzesz język, który Cię fascynuje, nawet najtrudniejsza gramatyka nie będzie przeszkodą!